Βυζάντιος, Σκαρλάτος

(Ιάσιο, Μολδαβία 1798 – Αθήνα 1878). Λόγιος και λεξικογράφος. Ο πατέρας του είχε το αξίωμα του μεγάλου αρμάση στην αυλή της Μολδαβίας επί ηγεμονίας Αλ. Καλλιμάχη. Αφετηρία για την πλούσια ελληνομάθειά του ήταν η Μεγάλη Σχολή της Ξηροκρήνης της Κωνσταντινούπολης· τα περισσότερα όμως οφείλονται στον προσωπικό του πνευματικό μόχθο. Το 1821 ακολούθησε κι αυτός στην εξορία την οικογένεια του Αλ. Καλλιμάχη στη Μικρά Ασία, έως ότου το 1830 κατέφυγε στην Ελλάδα, όπου ανέλαβε διάφορα δημόσια αξιώματα. Το 1854 διορίστηκε διευθυντής της Δημοτικής Εκπαίδευσης, από όπου το πέρασμά του είχε ευεργετικές συνέπειες· τα δημοτικά σχολεία διπλασιάστηκαν, ο μισθός των δασκάλων ρυθμίστηκε κλπ. Το συγγραφικό έργο του Β., κυρίως λεξικογραφικό, είναι μεγάλο σε έκταση και υπήρξε εξαιρετικά χρήσιμο. Από τα λεξικά μνημειώδες είναι το Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης και από τα άλλα έργα του Η Κωνσταντινούπολις ή περιγραφή τοπογραφική, αρχαιολογική και ιστορική της περιωνύμου ταύτης μεγαλοπόλεως, σε τρεις τόμους.